Hester Storsbergen studeerde klinische psychologie en ortho-klinische pedagogiek
aan de Universiteit Utrecht.
Zij specialiseerde zich vanaf eind jaren tachtig binnen haar werk aan de Universiteit
Utrecht (als docent, onderzoeker en als hulpverlener bij het Ambulatorium) in de
problematiek rond afstand en adoptie (loyaliteits- en identiteitsproblemen, rouw- en
verliesverwerking binnen de adoptiedriehoek en in de diagnostiek van
hechtingsproblemen).
Zij promoveerde in 2004 aan de Universiteit Utrecht op een onderzoek naar de
betekenis van het geadopteerd zijn voor de psychische gezondheid van volwassen
geadopteerden.
Vanaf 2007 bekwaamde zij zich verder in de behandeling van trauma.
Vanaf 2010 verdiepte zij zich verder in complex trauma en vroegkinderlijk trauma volgde de opleiding en tweejarige supervisie en masterclass bij Margriet Wentink en ontwikkelde zich verder als therapeut onder supervisie van Vivian Broughton (Gestalt therapeut en IOPT Psychotrauma practitioner)
In 2011 werd de opleiding differentiatie- en fase therapie en basistherapie, gericht
op het behandelen van gehechtheidsproblemen bij jongeren en volwassen, afgerond.
In 2013 werd level I van
sensorimotorische psychotherapie
afgerond en volgde zij verschillende
workshops en cursussen gericht op werken met traumaopstellingen.
In 2014 werden level I en II van
Dyadische ontwikkelingspsychotherapie
afgerond gericht op behandelen van
gehechtheidsproblemen.
In 2017 werd level II (gericht op repareren van gehechtheidservaringen) van
sensorimotorische psychotherapie afgerond.
In 2022 verdiepte zij zich verder in de behandeling van dissociatie bij kinderen en adolescenten via de training “Dissociation in Children and Adolescents” gegeven door Renée Potgieter-Marks (therapeut gespecialiseerd in complex trauma en dissociatie)
Zij werkte tot 2023 als BIG geregistreerd GZ-psycholoog